Normę w sensie wydolności seksualnej człowieka rozpatruje się na tle osobowości oraz wydolności społecznej człowieka. U osób, które wiodą intensywne życie seksulane, ale oprócz tego wykazują intensywną działalność zawodową, społeczną, artystyczną lub inną, nie rozpoznaje się np. patologicznego wzmożenia popędu seksualnego dopóty, dopóki duża bezwzględna siła tego popędu będzie jedynie wyrazem dużej żywotności i wydolności życiowej człowieka. Wzmożenie popędu seksualnego rozpoznaje się natomiast wtedy, gdy sprawy erotyczne przesłaniają człowiekowi

inne dziedziny życia, przez co czynia go niewydolnym społecznie, mimo bogatego życia seksualnego. O patologii nie decydują tylko absolutne wartości "częstotliwości" aktów seksualnych, mimo że są one objawem zasadniczym.
CO UWAŻA SIĘ ZA ZBOCZENIA PŁCIOWE?
Są to takie zachowania, które nie są akceptowane przez partnera, szkodzą zdrowiu lub przyczyniają się do naruszenia porządku współżycia w społeczeństwie. Natomiast przypadki nie spełniające powyższych warunków nie są problemem lekarskim i nie powinny być określane jako zboczenia płciowe. Zaliczyć je należy do "odchyleń" lub "mniejszości erotycznych", ponieważ mężczyzna i kobieta stanowią układ i wszystko co dostarcza im rozkoszy, a jest przez nich akceptowane, nie zaszkodzi ich zdrowiu i nie narusza porządku społecznego, wchodzi w zakres szeroko pojętej normy zachowania seksualnego. Wszystko cokolwiek, czyni dwoje kochających się ludzi, jeśli czynią to z delikatnością i czułością, nie jest zboczeniem jeśli służy do obopulnego zadowolenia. Należy podkreślić, że wiele zależy od doboru partnerów, co wcale nie jest łatwe, jesli chodzi o erotyzm.
CO OZNACZA ZABURZENIE PSYCHOSEKSUALNE?
Przez pojęcie zaburzenia psychoseksualne należy rozumieć nie tylko zaburzenia w seksualnym zachowaniu się lub seksualnym odczuwaniu. Człowiek z zaburzeniem psychoseksualnym nie potrafi z partnerem seksualnym znaleźć właściwego kontaktu i we wspólnocie z nim razem przeżywać i odczuwać najgłębsze uniesienie seksualne. Zaburzenia te są przyczyną konfliktów małżeńskich oraz wynikiem zaburzeń w sferze stosunków interpesonalnych i moga się nasilać w okresie nieporozumień między partnerami, natomast mogą obniżyć swoje natężenie w okresie harmonijnego współżycia. Specyficznie rozwijają się one w danym, konkretnym układzie, natomiast może ich nie być wtedy, gdy mężczyzna i kobieta próbują tworzyc układ partnerski z innym człowiekiem przeciwnej płci. Jeśli nowy układ partnerski będzie pozytywny i całokształt stosunków międzyosobowych między partnerami będzie się rozwijał pomyślnie, zaburzenia które występowały poprzednio, mogą się w ogóle nie pojawiać. Korzystny układ partnerski stwarza dobre warunki dla ustąpienia już istniejących zaburzen psychoseksualnych, natomiast niepomyślny może nasilać zaburzenia istniejące w poprzednim układzie.