Jednym z najczęściej występujących skutków zaburzeń czynności układu nerwowego jest utrata przytomności, a także objawy oczne, które wskazują na poważne uszkodzenie mózgu. Do objawów tych należą: zachowanie się gałek ocznych (ustawienie się lub ruchy), brak odruchu rogówkowego oraz zachowanie się źrenic (ich wielkość i reakcja na światło.

W niektórych uszkodzeniach, najczęściej związanych z krwotokami mózgowymi, stłuczeniami i krwiakami zewnątrz i podoponowymi, u człowieka nieprzytomnego gałki oczne ustawiają się nie w pozycji centralnej, lecz w kontach oka lub są zwrócone ku górze czy skośnie w bok, albo też wykazują powolne ruchy.
W stanie głębokiej utraty przytomności nie występuje odruch rogówkowy, który polega na mrugnięciu lub zaciśnięciu powiek po delikatnym dotknięciu rogówki brzegiem gazika lub narożnikiem chusteczki. W tych stanach często po rozchyleniu powiek źrenice są bardzo szerokie lub niesymetryczne, tzn. jedna jest szeroko rozwarta a druga zwężona. Źrenice rozwarte i szeroko i nieruchome, tj. nie kurczące się pod wpływem światła, świadczą o poważnym uszkodzeniu OUN.
Jeśli uszkodzenia mózgu dotyczą tych części, w których mieszczą się ośrodki sterujące oddychaniem i krążeniem, to głęboka utrata przytomności często poprzedza rychłe ustanie oddychania i zatrzymania krążenia krwi.