Za wystąpienie choroby odpowiedzialny jest wirus cytomegali (CMV), którego rezerwuarem jest człwiek. W powstaniu zakażenia istotna rolę odgrywa obniżenie odporności gospodarza. Pierwotnym rezerwuarem wirusa są leukocyty (białe ciałka krwi). Wirus może też wnikać do wielu narządów i w formie utajonej (nieaktywnej) bytować tam przez wiele lat. Choroba jest szeroko rozpowszechniona we wszystkich krajach świata, a częstość występowania zależy od stopnia rozwoju cywilizacyjnego. Przeciwciała przeciwko CMV świadczą o przebytym zakażeniu wystepują w 70% u mieszkańców Ameryki Północnej i Europy Zachodniej oraz w 97% w krajacg rozwijających się .

Wyróżniamy kilka dróg przenoszenia wirusa:
- przez transfuzję krwi i preparatów krwiopochodnych oraz transplantacje narządów,
- na drodze bezpośredniego kontaktu z płynami ciała, jak mocz, ślina, łzy, mleko (u karmiących matek), lub przez kontakty sexualne,
- od matki do płodu przez łożysko lub w trakcie porodu.
JAKIE SĄ OBJAWY?
Zakażenia możemy podzielić na wrodzone i nabyte. Nabyte z kolei na pierwotne i wtórne. Zakażenia pierwotne w 99% przypadków przebiega bezobjawowo lub w łagodnej postaci mononukleozopodobnej (powiększenie węzłów chłonnych, wątroby, śledziony, zapalenie gardła). Zakażenia wtórne spowodowane są odmiennym typem wirusa lub uczynieniem zakażenia przebytego. To samo odnosi się do zakażenia płodu CMV, które wiąże się z aktualnym zachorowaniem kobiety ciężarnej lub uczynieniem wcześniejszego zakażenia. W wyniku zakażenia może dojść do poronienia, porodu przedwczesnego, urodzenia martwego dziecka, lub dziecka z zespołem wad wrodzonych, w zależności od okresu ciąży, w którym doszło do zachorowania, obraz choroby u dziecka jest odmienny. Jeśli zachorowanie dotyczyło okresu początkowego ciąży (Itrymestr), mogą wystąpic mnogie wady wrodzone, głównie w zakresie układu moczowego, przewodu pokarmowego, układu krążenia czy ośrodkowego układu nerwowego lub narządu wzroku.
Zakażenia pod koniec ciąży może wiązać się z wystąpieniem u dziecka np. zapalnia opon mózgowo-rdzeniowych lub mózgu, zapalenia mięśnia sercowego, wątroby czy śródmiąższowego zapenia płuc. Może też wystepować ciężka niedokrwistość hemolityczna lub skaza małopłytkowa. Należy wspomnieć iż objawy te występuja u dzieci w niweilkim procencie przypadków tuz po urodzeniu. Natomiast zakażenie może charakteryzować się późnymi następstwami, takimi jak: mózgowe porażenie dziecięce, padaczka, opóźnienie rozwoju psychoruchowego, głuchota, uszkodznie wzroku do ślepoty włącznie.
JAK ROZPOZNAĆ?
Na podstawie wykrywania drobnoustroju w moczu, ślinie, krwi, tkankach pochodzących od chorych oraz oznaczenia przeciwciał przeciw wirusowi wytwarzanych przez chorego.
JAK LECZYĆ?
Ściśle pod opieką lekarza.