Nadczynność hormonalna jajników może dotyczyć:
- zwiększonego wytwarzania hormonu pęcherzykowego albo
- zwiększonego wytwarzania hormonu ciałka żółtego.
Nadmiar hormonu pęcherzykowego wystepuje najczęściej w przypadku nadmiernego, hormonalnie czynnego

rozrostu pęcherzyka jajnikowego. Cechuje się on nadmiernym rozrostem kobiecego narządu rodnego, któremu towarzyszą nagłe, nadmierne i długotrwałe krwawienia maciczne, bóle w podbrzuszu, nadmierna pobudliwość płciowa i kurcze spastyczne w przewodzie pokarmowym.
Nadmiar hormonu ciałka żółtego spotyka sie stosunkowo rzadko, najczęściej w następstwie torbieli ciałka żółtego. Charakteryzuje się obrazem tzw. ciąży rzekomej, lub też krwotokami macicznymi poprzedzonymi okresami bezmiesiączkowymi.
ROZPOZNANIE I LECZENIE.
Obu stanów odbywa się na specjalistycznych oddziałach edndokrynologicznych.
Ze względu na wielorakie powiązania czynnościowe pomiędzy poszczególnymi gruczołami dokrewnymi i ich wpływ na liczne czynności organizmu rozpoznawanie i leczenie zaburzeń czynności gruczołów wewnętrznego wydzielania należy do bardzo trudnych i skomplikowanych. Trudności te potęguje fakt, że mogą one wystąpić w każdym okresie życia i w bardzo różnym stopniu nasilenia, mogą dotyczyć tylko jednego typu gruczołu, ale mogą też być wyrazem zaburzeń wielogruczołowych. Dla właściwej oceny wymagają dokładnych opisów dolegliwości, wnikliwych obserwacji, szczegółowego badania fizykalnego oraz przeważnie wykonania licznych laboratoryjnych testów specjalistycznych. Dlatego też do ich rozpoznania i właściwej oceny stopnia zaburzeń hormonalnych oraz nasilenia ich objawów chorobowych powołani są tylko lekarze.