Jest to wielogruczołowa niedoczynność hormonalna. Inną nazwą owej choroby jest charłactwo przysadkowe, ze względu na stwierdzenie w niej krańcowe wyniszczenie organizmu. Rozwija się ona wskutek całkowitego nieomal wypadnięcia hormonalnej czynności przysadki, zwłaszcza jej przedniego płata.

W wyniku tego powstaje niewydolność gruczołu tarczowego, nadnerczy i gruczołów płciowych, z objawami ogólnego osłabienia, wyniszczenia, zanikiem popędu płciowego i ustaniem miesiączkowania u kobiet.
Przyczyn powodujących rozwój tej choroby może byc kilka. Ustalenie właściwej z nich należy do lekarza.
Charłactwo przysadkowe należy odróżnić od innego, bardzo podobnego i pokrewnego mu stanu, zwanego jadłowstrętem psychicznym, przez który rozumiemy stan podobnego wyniszczenia, ale bez zmian anatomicznych w przysadce.
JAK LECZYĆ?
Polega głównie na zastępczym podawaniu hormonów przysadki, lub też na jej operacyjnym wszczepieniu. Chorzy tego typu wymagają systematycznego nadzoru lekarskiego.