Choroba Leśniowskiego - Crohna zaliczana jest do rzędu niespecyficznych ziarnic. Nazwa choroby pochodzi od nazwisk polskiego lekarza Antoniego Leśniowskiego i Bernarda Crohna, którzy opisali tę jednostkę chorobową. Choroba Leśniowskiego - Crohna jest to przewlekła zapalna choroba ściany przewodu pokarmowego.

Najczęściej zburzenie lokalizuje się w końcowym odcinku jelita biodrowego, w jelicie grubym, a niekiedy dotyczy jelita cienkiego. Podłoże choroby Leśniowskiego - Crohna jest nieznane, dotychczas nie istnieje również skuteczna metoda wyleczenia, możliwe są remisje i ciężkie powikłania. W czasie komplikacji perforacyjnych, zapalnych, ropnych choremu podawane są antybiotyki. Około połowa chorych poddawana jest leczeniu chirurgicznemu.
JAK PRZEBIEGA CHOROBA?
Przebieg choroby Leśniowskiego - Crohna jest zmienny z naprzemiennym okresem zaostrzenia i remisji. Charakterystyczne objawy choroby to:
- biegunka
- bóle brzucha
- podwyższona temperatura
- niski poziom cholesterolu, kwasu foliowego i witaminy B
- przyspieszony OB
- umiarkowana leukocytoza
- oporność w okolicy wyrostka
- sztywność i zwężenie końcowego odcinka jelita biodrowego
- zmiany okołoodbytnicze
Ściany jelita w chorobie Leśniowskiego - Crohna pokryte są naciekami ziarnic, co powoduje zwężenie jego światła. Zmiany te mają charakter ogniskowy. W zaistniałych ziarninach mogą pojawić się rozpadliny ostatecznie doprowadzające do perforacji jelita.
NA CZYM OPIERA SIĘ DIAGNOZA?
Diagnostyka choroby Cohna opiera się na endoskopowym pobraniu materiału do badania histopatologicznego z dwunastnicy lub jelita grubego - kolonoskopia. W przypadku umiejscowienia biodrowego, rozpoznanie stawia się nawet bez potwierdzenia histologicznego, opierając się głównie na danych z wywiadu i objawach klinicznych choroby.