W ostatnich latach herbatki ziołowe powróciły do łask, używane SA coraz częściej nie tylko jak środki wspomagające leczenia ale także zastępuje się nimi inne napoje.

Jak zioła są niezastąpione?

Do takich należy wciąż niedoceniany rumianek, choć właściwie nie powinno brakować go w naszych domach, szczególnie, jeśli są w nich dzieci lub osoby starsze. Zawiera on olejek eteryczny, w którego skład wchodzi azulen, kwasy organiczne, glikozy, witaminy - m.in. C, karotenoidy i sole mineralne. Jest przydatny w różnych okolicznościach.

Działa rozkurczowo, a przez to także przeciwbólowo, przeciwbakteryjnie, gojąco i regenerujące. Pobudza trawienie, jednocześnie działa wiatro- i moczopędnie, a niekiedy również przeciwalergicznie. Niezbędny jest zwłaszcza przy pielęgnacji niemowląt. Poprawia trawienie i ułatwia wydzielanie gazów.
Herbatkę z rumianku powinny pić osoby starsze. Wskazany jest on także przy niedomaganiach wątroby i w niektórych chorobach kobiecych.

Doskonałą herbatką orzeźwiającą, a jednocześnie leczniczą, jest napar z mięty pieprzowej. Działa ona rozgrzewające, rozkurczowo, żółciopędnie i żółciotwórczo, wreszcie dezynfekujące. Pobudza czynności żołądka, zwiększa apetyt. Mięta zawiera olejki eteryczne, w tym mentol, garbniki, terpeny, gorycze i flawonoidy, witaminę C i prowitaminę A. Napar przyrządza się zalewając l łyżkę ziela l szklanką wrzątku.

Wiele osób ceni napar z melisy lekarskiej. Ziele to cechuje przyjemny cytrynowy zapach. Zawiera ono olejki eteryczne, a w nich cytrol, geranol, garbniki, gorycze, terpeny, a także kwasy organiczne, cukry i sole mineralne.
Melisa jest środkiem rozkurczowym i uspokajającym: stosuje się ją przy nerwicy, neurastenii, podnieceniu nerwowym, bezsenności na tym samym tle. Doskonale działa również przy zaburzeniach żołądkowych na podłożu nerwowym.

Smaczny i ceniony jest napar z lipy. Jej kwiaty odznaczają się silnym, miodowym zapachem. Zawierają garbniki, śluzy, pektyny, flawonoidy, kwasy organiczne, sole mineralne, m.in. mangan, oraz olejki eteryczne, cukry i niektóre witaminy. Kwiat lipy posiada właściwości napotne i przeciwgorączkowe, stosuje się go w przeziębieniach, anginach, a także w chorobach nerek, pęcherza i nerwicach. Napar sporządza się w podobny sposób: l łyżkę kwiatu lipy zalewa się l szklanką wrzątku. Po naciągnięciu pije się herbatkę 3 razy dziennie po pół szklanki.

Godna polecenia jest również pokrzywa zwyczajna, zawierająca cenne karotenoidy, flawonoidy, duże ilości chlorofilu, witaminy C i A, sole mineralne (potas, wapń, żelazo), garbniki, tłuszcze, węglowodany i białka. Ceni się ją także szczególnie za właściwości moczopędne (ułatwia wydalenie zbędnego mocznika i chloru), krwiotwórcze pobudzające przemianę materii i zmniejszające nadmierne poty. Pokrzywę poleca się też często przy niedokrwistości i anemii. Oczywiście najcenniejsza jest pokrzywa świeża, z której wyciska się sok bądź świeże liście dodaje do sałatek. Ususzone ziele pije się natomiast w postaci herbatki po pół szklanki 3 razy dziennie.

Pijąc ziółka, a szczególnie gotowe mieszanki, trzeba jednak poradzić się lekarza.