Sarkoidoza w pierwszej kolejności atakuje układ limfatyczny.

Prawie zawsze zajmuje węzły chłonne, a w 70% przypadków również inne narządy: wątrobę, śledzionę, mięsień sercowy, oczy, ślinianki, skórę i układ nerwowy.

W miarę rozwoju choroby Boecka w zajętych narządach tworzą się tzw. ziarniniaki. Są to kuliste, węzłowate guzki zbudowane z bogatokomórkowej, dobrze ukrwionej, lecz pozbawionej włókien tkanki.

Cechą charakterystyczną choroby Boecka jest obecność w ziarniniakach komórek nabłonkowych.
Są to komórki o dużym jądrze i nitkowatej cytoplazmie.

Ziarniniaki w sarkoidozie przypominają swoim wyglądem gruzełki gruźlicze.

Nie następuje jednak typowy dla gruźliczy proces martwiczy, tzw. serowacenie, polegający na tym, że tkanka staje się krucha i szarożółtawa ? przypomina starzejący się twaróg.

Dochodzi natomiast do rozrostu i zwyrodnienia komórek tkanki łącznej.

Chory odczuwa ogólne pogorszenie samopoczucia, pojawia się gorączka i utrata masy ciała.

Na skórze mogą pojawić się sinoczerwone plamy.

Węzły chłonne obrzmiewają, często chory cierpi na zaburzenia widzenia i trudności z oddychaniem.

Przyczyny

1.nie zostały do końca poznane

2.być może wywołuje ją nieznany wirus

3.możliwe są też czynniki genetyczne

4.choroba dotyka przede wszystkim osób w wieku 20-40 lat

5.ostra odmiana dotyka najczęściej kobiet po 30-tce.

OBJAWY

1.złe samopoczucie

2.utrata masy ciała

3.gorączka

4.trudności z oddychaniem

5.zaburzenia widzenia

6.sinoczerwone plamy na skórze

LECZENIE

1.zależy od stanu pacjenta

2.często objawy ustępują samoistnie

3.w późniejszej fazie konieczne jest podawanie glikokortykosteroidów

4.następnie podaje się cytostatyki lub rezorcynę

5.ROKOWANIE: u wielu pacjentów dochodzi do samoistnego wyleczenie sarkoidozy. Rokowania są szczególnie dobre u osób, u których nie wystąpiła sarkoidoza płuc

6.około 5-10% chorych umiera

7.im wcześniej rozpocznie się leczenie tym większe szanse na wyleczenie