Co to jest schizofrenia dziecięca?
Choroba ta jest zaliczana do psychoz endogennych, które nie maja podłoża organicznego. Są one następstwem przeżyć psychicznych, np. w skutek utraty ukochanej osoby. Około 4% przypadków schizofrenii objawia się przed 15 rokiem życia. Wyróżnia się dwie postacie:

-hebefrenia, którą charakteryzuje się jako postępujące ogłupienie , pacjent zachowuje się niestosowanie do sytuacji, ciągle się śmieje i dowcipkuje.

-katatonia, gdzie na plan pierwszy wysuwają się objawy ze strony układu ruchowego - od całkowitego bezruchu po znaczne pobudzenie psychoruchowe.

Przyczyny schizofrenii dziecięcej:

Duża rolę odgrywają czynniki dziedziczne , choroba częściej występuje u dzieci z rodzin, w których wcześniej już ktoś chorował na schizofrenię. Z drugiej jednak strony, na podstawie badań nad bliźnietami stwierdzono, ze ma ona takze inne przyczyny. Wielu naukowców sugeruje, ze choroba może być także wynikiem zaburzeń przemiany materii. Choroba ta często pojawia się w przełomowych momentach życia człowieka np. w okresie pokwitania.

Jak leczy się schizofrenię dziecięcą?

Spośród leków stosowanych w schizofrenii dziecięcej najlepiej sprawdziły się neuroleptyki. Uspokajają one małego pacjenta nie wpływając na jego świadomość. Równocześnie z leczeniem za pomocą leków, które przywracają równowagę biochemiczną w mózgu, stosuje się psychoterapię oraz terapię zajęciową. Jeżeli metody te wydają się być nieskuteczne, stosuje się również elektrowstrząsy.

Jak rozpoznać chorobę?

Pierwsze objawy hebefrenii pojawiają się zazwyczaj po okresie pokwitania. Dotychczas inteligentne i sumienne dziecko zaczyna nagle mieć kłopoty z nauką, wycofuje się z życia towarzystkiego, rodzinnego i przestaje się czymkolwiek interesować. Myślenie i koncentracja sprawiają mu duże kłopoty. Niektóre dzieci tracą spontaniczność oraz inicjatywę, są apetyczne i nie okazują emocji. Często schorzenie kończy się niezdolnością do normalnego, samodzielnego funkcjonowania.

W katatonii dochodzi do zaburzeń ruchów. Pojawiają się natrętne, nawracające, pozbawione sensu ruchy, np. liczenie na palcach i stany silnego pobudzenia ruchowego.