W skleroterapii niezbędne jest badanie USG, które najpierw ma na celu identyfikację chorych żył, a potem śledzenie procesu podawania leku, tak by ten lek nie przedostał się poza żyłę. Jest to o tyle ważne, że przedostanie się leku do tkanki podskórnej może spowodować martwicę skóry.
3.Laseroterapia
Ma ona ograniczone zastosowanie i stosuje się ją tylko w przypadku tzw. pajączków. (drobne naczynka).Laserem możemy również usuwać duże żylaki. Warunkiem zastosowania tej metody jest by żylak był "prosty", bez zakrętów. Wadą tej metody jest to, iż jest ona bardzo droga.
Laseroterapie często wspomaga się skleroterapią piankową.
4.Kriochirurgia
Jest to odmiana leczenia chirurgicznego, która polega na nacięciu skóry, wprowadzeniu specjalnej sondy do chorej żyły i zniszczenie tej żyły "zimnem".
5.Kruroskopia
Metoda ta polega na zamknięciu żył łączących żyły powierzchowne i głębokie. Zmienia to krążenie w kończynie, tak, że przez żyły powierzchowne przepływa mniej krwi. Rekonwalescencja po zabiegu jest względnie krótka, na skórze zostają tylko niewielkie blizny po nacięciach.
Każda metoda ma swoje plusy i minusy. Najczęściej stosowanymi metodami leczenia żylaków są chirurgiczne leczenie i skleroterapia.
W leczeniu chirurgicznym wymagane jest znieczulenie i leżenie w szpitalu, a po zabiegu konieczne jest zwolnienie lekarskie. Ponadto po tego typu leczeniu pozostają blizny. Inną wadą leczenia chirurgicznego jest groźba powikłań po znieczuleniu (np. zespół popunkcyjny). Te wady dotyczą też w pewnym sensie tzw. kriostripingu, (czyli kriochirurgii - metody nr. 4) oraz tzw. EVLT, ponieważ również ona wymaga postępowania chirurgicznego. Zwolennicy metody chirurgicznej wskazują zaś, że długotrwale pozwala ona uniknąć owrzodzeń oraz, że inne metody nie są wystarczające w przypadku dużych żylaków.
Niemniej dziś coraz częściej, w niektórych przypadkach, odchodzi się od leczenia chirurgicznego. Przykładem takiej niechirurgicznej metody jest skleroterapia. Nie wymaga ona znieczulenia, zabieg wykonuje się ambulatoryjnie i bezpośrednio po zabiegu pacjent może kontynuować swoja pracę zawodową, dodatkowo jest stosunkowo tania. Po skleroterapii nie pozostają blizny, czasami występują przebarwienia, które z czasem ustępują. Poza tym jest na tyle bezpieczną metodą leczenia żylaków, że może być stosowana u pacjentów z przeciwwskazaniami do leczenia operacyjnego. Reasumując, zauważyć można, że skleroterapia piankowa pod kontrolą USG jest najbardziej optymalnym i bezpiecznym sposobem leczenia żylaków kończyn dolnych. Jest ona też zalecana po każdej z chirurgicznych metod, ponieważ nie naraża na ryzyko powikłań anestezjologicznych.
Skuteczność metod
Niestety należy zdać sobie sprawę, że żylaki nawrotowe występują bez względu na zastosowanie każdej z wyżej wymienionych metod.
Leczenie zachowawcze
Często stosuje się przy leczeniu żylaków również leczenie tzw. zachowawcze. W ten sposób nie usuniemy jednak żylaków. Jest to jedynie metoda mająca na celu złagodzenie objawów i dolegliwości związanych z występowaniem żylaków. W tej metodzie stosuje się leki flebotropowe, które powodującą hamowanie objawów niewydolności żylnej. Innym rodzajem metody zachowawczej jest kompresoterapia, czyli stosowanie specjalnych wyrobów uciskowych (podkolanówek, pończoch), które ma na celu spowolnienie rozwijaniu się żylaków. Jest to również działanie profilaktyczne u osób predysponowych do zachorowania (tych, u których w rodzinie wystąpiła choroba). Obecnie w celu uzyskania lepszych efektów zaleca się łączenie leków flebotropowych z kompresoterapią.
Opracował Andrzej Popow
specjalista chirurg
Hajnówka ul. 11 Listopada 17
Tel. 604570979
www.popow.com.pl