Do powstawania łupieżu często przyczynia się stosowanie drażniących kosmetyków. Zwykły łupież nie jest dużym problemem, ale dalszy rozwój choroby może prowadzić do uszkodzenia włosów.

Łupież jest to drobnopłatowe złuszczanie się skóry gładkiej lub owłosionej skóry głowy z mniej (łupież zwykły) lub bardziej (łupież tłusty) nasilonym łojotokiem. Niewielkie ilości łupieżu pojawiające się na skórze głowy, powstają wskutek fizjologicznego złuszczania się skóry. Dopiero większe ilości, płaty złuszczonej skóry sugerują toczącą się chorobę. Łupież może pojawiać się bez konkretnej przyczyny. Najczęściej spowodowany jest podrażnieniem skóry głowy przez szampony, żele, pianki do włosów, lakiery, farby itp. U ludzi bardzo wrażliwych przyczyną podrażnienia jest sama woda zawierająca np. dużo chloru. Podrażniona skóra głowy często ulega zakażeniu drożdżakowatym grzybem Pityrosporum ovale, co jeszcze bardziej nasila stan zapalny.

Rodzaje łupieżu

Objawy łupieżu zwykłego polegają na drobnopłatowym złuszczaniu się naskórka, bez objawów zapalnych. Choroba dotyczy zwykle osób przed 20. rokiem życia i później może przekształcić się w łupież tłusty. Łupież zwykły nie uszkadza włosów. Łupież zwykły skóry gładkiej, który występuje u dzieci ma najprawdopodobniej charakter zakaźny. Najczęściej umiejscawia się na twarzy, przybierając postać białawych, okrągławych ognisk (jakby przysypanych mąką). Nie towarzyszą mu żadne objawy zapalne ani inne dolegliwości. W leczeniu łupieżu zwykłego skóry gładkiej stosuje się na ogół maści antybiotykowe i najczęściej wystarcza to do zlikwidowania objawów choroby. Łupież tłusty rozwija się zwykle z łupieżu zwykłego. Zamiast drobnych, suchych i białych łuseczek pojawiają się łuski tłuste, żółte, nawarstwione i tworzące strupy. Są one mocniej przytwierdzone do podłoża. Chorobie może towarzyszyć świąd. Nierzadko następstwem tego typu łupieżu jest łysienie łojotokowe. Schorzenie zwykle dotyczy osób po 20. roku życia i częściej występuje u mężczyzn niż u kobiet. Łupież może być także symptomem znacznie poważniejszych chorób takich jak grzybica, łuszczyca czy łojotokowe zapalenie skóry.

Leczenie

W leczeniu łupieżu zwykłego stosuje się leki zewnętrzne. W zaawansowanym łupieżu zwykłym dąży się do usunięcia nadmiernej ilości łusek. Najprostszym sposobem jest używanie do mycia głowy oliwki salicylowej. Preparat ten można kupić gotowy w aptece. Należy zmienić środki do pielęgnacji włosów. Jeżeli to możliwe powinno się odstawić żele, pianki, lakiery, farby. Do mycia głowy wskazane jest wypróbowanie któregoś z szamponów przeciwłupieżowych. W łupieżu tłustym nawarstwionych łusek należy się pozbyć podobnie jak w odmianie zwykłej, za pomocą oliwki salicylowej. Jeżeli zmiany są nasilone, złuszczanie można przeprowadzać przez kilka dni. Obecnie w łupieżu tłustym zaleca się stosowanie preparatów przeciwgrzybiczych, najlepiej w płynie lub maści. Dobre efekty daje stosowanie szamponu Nizoral lub Seboklar. W leczeniu łupieżu, który lubi nawracać i nie zawsze szybko poddaje się kuracji, należy dążyć do zlikwidowania objawów choroby i dopasowania środka do mycia głowy, który będzie ten stan podtrzymywał.