O fetyszyzmie jako zaburzeniu można mówić wtedy, gdy obecność jakiegoś bodźca, np. przedmiotu, jest danej osobie niezbędna do uzyskania pobudzenia i satysfakcji seksualnej. Bodźce te często są związane w pewien sposób z partnerką, jak np. części jej garderoby, jednak sama partnerka, jako drugi człowiek, staje się seksualnie nieatrakcyjna. Fetyszem może być też zapach lub dźwięk.
Uważa się, że fetysze powstają na wczesnym etapie rozwoju i są związane z pierwszymi doświadczeniami w sferze seksualnej. Z tego powodu terapia, którą zajmują się seksuolodzy, jest niezwykle trudna, ponieważ fetyszyzm jest niejako ?wrośnięty? w osobowość.
Wykorzystywanie określonych przedmiotów jako źródła dodatkowej stymulacji należy do normalnych zachowań. Również fetyszystyczne fantazje seksualne należy odróżnić od zaburzenia. Problem pojawia się, kiedy fetyszysta przestaje interesować się swoją partnerką, która staje się dodatkiem do preferowanego przedmiotu. Prowadzi to do zaniku intymnej więzi i problemów w związku, nieograniczających się do sfery seksualnej.