Przeciwieństwem stanu depresji jest wesołość manifestowana rozbawieniem i śmiechem. Ale nie każdy śmiech świadczy o dobrym zdrowiu psychicznym.
Są osoby, u których występują epizodycznie powtarzające się napady płaczu i śmiechu bez odczuwania smutku czy radości. Psychiatrzy określają takie stany jako nietrzymanie emocjonalne, nietrzymanie afektu, afekt rzekomoopuszkowy lub patologiczny śmiech i płacz.
Objawy patologicznego śmiechu i płaczu są nieproporcjonalne do stanu emocjonalnego; pojawiają się napadowo w sytuacji, która nie uzasadnia takiej reakcji. Napady są krótkotrwałe i nie mogą być świadomie kontrolowane przez chorego. Ich częstość waha się od kilku do kilkudziesięciu w ciągu dnia i niekiedy uniemożliwia normalne funkcjonowanie.
Poza płaczem i śmiechem występują zaburzenia mowy, połykania, odruchy: pyszczkowy, dłoniowobródkowy, żucia.
Patologiczny śmiech i płacz może towarzyszyć takim chorobom jak udar mózgowy, stwardnienie rozsiane, stwardnienie zanikowe boczne, choroba Alzheimera, guzy mózgu - stąd też osoby, u których występuje patologiczny śmiech lub płacz, powinny być zdiagnozowane przez neurologa (pod tą maską może kryć się poważna choroba wymagająca leczenia).