Zaparcie nawykowe wywołują czynniki psychogenne (wstyd, skrępowanie, wieczny pośpiech). Zaparcie nawykowe to częsty problem, ale często pochopnie rozpoznawany, bez wykluczenia przyczyn zaparć wtórnych.

JAKIE SĄ PRZYCZYNY?
a) choroby układu pokarmowego:
- bolesne uszkodzenia odbytu (hemoroidy, pęknięcie, przetoka),
- guzy lub zwężenia jelita,
- procesy zapalne jelit,
b) nieprawidłowa dieta:
- nieregularne, złe odżywanie,
- dieta zawierająca zbyt mało błonnika,
- picie zbyt małej ilości płynów.
c) aktualnie pobierane leki:
- antydepresyjne,
- kodeina,
- atropina,
- leki porażające zwoje,
- inne,
d) inne choroby:
- choroby metaboliczne przebiegających z hipokalemią, hiperkalcemią, porfirią,
- osłabienie mięśni brzusznych przy chorobach płuc,
- ogólne osłabienie przy kacheksji lub ogólnej otyłości.
- choroba Hirschsprunga,
- paraplegia.
JAK LECZYĆ?
Ze względu na postępowanie leczenia zaparć nawykowych konieczne jest wykluczenie występowania zaparć wtórnych. Leczenie zaparć nawykowych, które mają psychogenne przyczyny, ma charakter psychoterapeutyczny. Konieczne jest wyjaśnienie mechanizmu działania układu pokarmowego, wypróżniania oraz momentu zahamowania wypróżniania u chorego. Terapia ma na celu zmianę złych nawyków, natrętnych myśli, tendencji do kierowania swojej percepcji i działań na własne myśli i emocje (introwersji). Jeżeli prawidłowo przeprowadzona psychoterapia nie przyniesie zadowalających efektów to stosowane są środki przeczyszczające, do których należą m.in. sole czyszczące (głównie sole magnezu), etyloceluloza, płatki owsiane, otręby, siemię, środki poślizgowe, parafina, stymulantia takie jak Senes, Cascara segrada, Bisacodyl i wiele innych leków roślinnych syntetycznych.