Terapia przy użyciu medycznych pijawek ma na celu upuszczenie krwi.
W ubiegłych stuleciach była wysoce popularną metodą leczenia. Przystawianie pijawek było do tego stopnia rutyną, że terapię te stosowano nawet w przypadku istniejących przeciwwskazań.
Dziś stosuje się ją rzadko, jakkolwiek w niektórych przypadkach użycie jej daje o wiele szybsze i lepsze efekty, niż leczenie konwencjonalne.
Proces ten trwa 15-45 minut. Nasycone pijawki zatruwane są następnie w roztworze octu lub alkoholu.
Pijawki hodowane są do celów czysto medycznych. Mają około 15 cm długości, posiadają przytwierdzoną do tylnej części tułowia ssawkę, którą mocno przyczepiają się do skóry. Przednia część tułowia charakteryzuje się większym aparatem ssącym, który w środku zawiera trzy szczęki z małymi ząbkami. Właśnie nimi pijawki przebijają skórę, by utorować sobie drogę do krwi.
Ssawka służy im tylko do przytrzymywania się. Krew zasysają właściwie bez wysiłku, ponieważ raniąc powłoki skórne wydzielają jednocześnie rodzaj śliny hamującą krzepnięcie. Hirudina działa jeszcze długo po odpadnięciu pijawek.
ZASTOSOWANIE:
żylaki
zapalenie żył
zakrzepica
wysokie cisnienie
bóle głowy
migrena
zapalenia
ropnie
Komentarze
Pozwolę sobie zauważyć, żę lecznicze właściwości pijawki nie wynikają z upuszczania krwi, ale z właściwości jakie posiadają związki zawarte w ślinie pijawki, które wraz z nią dostają się do ludzkiego organizmu. Przede wszystkim są to związki o działaniu przeciwzakrzepowym, przeciwbakteryjnym, przeciwwirusowym, przeciwprzerzutowym, oraz związki o silnym działaniu regenerującyn i odmałdzającym.
Właściwości te sprawiają że użycie pijawek daje pozytywne efekty w leczeniu bardzo wielu schorzeń, od chorób układu krążenia z zawałem serca włacznie, choroby niedokrwienne, również udar niedokrwienny mózgu, zapalenia, również wirusowe zapalenia wątroby wszystkich typów, choroby kości i stawów, grypę, przeziębienia, półpasiec, zapalenia mięśnia sercowego i wiele innych. Nieocenione są też zasługi pijawek w replantacjach kończyn, gojeniu kikutów pooperacyjnych, trudnogojacych się ran.
Metoda posiada pewne ograniczenia w postaci przeciwwskazań w stosunku do chorób przbiegających z upośledzeniem mechanizmu krzepnięcia krwi, w przypadku silnej anemii, czynnej grużlicy, u osób po transplantacjach narządów mogą znieść działanie leków zapobiegających odrzuceniu przeszczepu, nie stosuje się jej również kobietom w ciąży, pacjenton leczonym antykoagulantami (po uzgodnieniu z lekarzem prowadzącym i modyfikacji dawek leków warunkowo mozna dopuścić terapię), podobnie z dziećm.