Liszaj płaski to choroba o niejasnych przyczynach powstawania. Najbardziej pradopodobna jest droga autoimunologiczna (nieprawidłowy odczyn organizmu na własne tkanki).

Czynnikami prowokującymi wystąpienie liszaja płaskiego mogą być:

• choroby wątroby (zakażenia wirusem typu C),
• przeszczepy narządów,
• zażywanie niektórych leków (m.in. przeciwbólowych, uspokajających),
• stres.

Objawy choroby

Objawem choroby są czerwone lub fiołkowe, błyszczące grudki na skórze, o podobnej wielkości i kształcie, skupione w okolicach:

• nadgarstków,
• kostek stóp,
• okolicy lędźwiowej.

Czasem przy dużym nasileniu zmiany moga być rozsiane na tułowiu i kończynach. Towarzyszy im intensywne swędzenie.

U znacznej części chorych (ok. połowy) pojawiają się też zmiany na błonach śluzowych jamy ustnej o charakterze linijnych, drzewkowatych tworów, głównie na wewnętrznej stronie policzków na linii zgryzu zębów. Czasem zmiany mogą być również na błonach śluzowych narządów płciowych.

Czasem mogą być zmienione również paznokcie, które stają się podłużnie pobruzdowane, zgrubiałe i kruche.

Leczenie

Leczenie choroby zależy od jej stopnia nasilenia. Zmiany mało nasilone leczy się preparatami sterydowymi w postaci maści i kremów. Zmiany rozsiane na całym ciele wymagają podawania sterydów doustnych (np. Encorton) lub fototerapii. Często też łączy się obie metody. Zmiany ustępują zwykle bez pozostawiania blizn, ale czasem pozostawiają na długi okres czasu brązowawe przebarwienia.

Charakterystyczne jest, że po wyleczeniu choroby mogą się zdarzać nawroty. Nawet wyleczenie danego rzutu choroby nie gwarantuje, że po dłuższym lub krótszym czasie nie nastąpi nawrót.