Anoreksja
Komentarze
Jeśli się przyjaźnicie, na pewno uda Ci się znaleźć odpowiedni moment, by porozmawiać z koleżanką.
Możesz powiedzieć, że martwisz się o nią, zaproponować jej wsparcie - być może sama już zdała sobie sprawę z tego, że ma jakiś problem, ale obawia się odwiedzić lekarza, albo ignoruje to ,co się z nią dzieje.
Pamiętaj, by nie poruszać tematu choroby w obecności innych osób, z pewnością jest dla koleżanki bardzo intymny i mogłaby przestać darzyć Ciebie zaufaniem. Być może w pewnym momencie sama będzie chciała rozmawiać o swoich doświadczeniach z szerszym gronem osób.
Nie wspominam o zaleceniach dietetycznych, bo nie powinny one być przecież skierowane do Ciebie, tylko do koleżanki.
W tej chwili najważniejsze, by udała się do lekarza - jeśli choroba zostanie zdiagnozowana, będzie można podjąć leczenie (również dietetyczne).
Może okazać się, że kłopoty z jedzeniem to wcale nie anoreksja. Brak apetytu może być objawem różnych schorzeń, choć często nie jest związany z żadnymi dolegliwościami.
Przyczyną niechęci do jedzenia może być także stres .
Wykonanie już kilku podstawowych badań może pomóc ustalić przyczynę.
Pozdrawiam,
Anna Szczygłowska, dietetyk
- Zaloguj się by odpowiadać
Uważam, że im szybciej z nią porozmawiasz, tym lepiej. Taki niejadek bardzo szybko może zaszkodzić swojemu zdrowiu.
- Zaloguj się by odpowiadać
jak niebezpieczna może być anoreksja:
http://zdrowie.onet.pl/1562861,2041,0,1,,zabojcza_obsesja,psychologia.html - historia nastolatki i jej matki
- Zaloguj się by odpowiadać
Aniu,
Brak apetytu i spadek wagi nie są jedynymi objawami anoreksji. Oto kryteria rozpoznawania jadłowstrętu psychicznego (inaczej -anoreksji), które mogą pomóc Tobie zorientować się, czy koleżanka rzeczywiście cierpi na tę chorobę:
A. Spadek wagi o co najmniej 15% poniżej prawidłowej lub oczekiwanej stosownie do wieku i wzrostu
B. Spadek wagi jest narzucony samemu sobie przez unikanie "tuczącego" pożywienia
C. Samoocenianie siebie jako osoby otyłej oraz zaburzający strach przed przytyciem, co prowadzi do narzucenia samemu sobie niskiego progu masy ciała
D. Zaburzenia endokrynne osi przysadkowo-gonadalnej przejawiącej się u kobiet zanikiem menstruacji
E. Zaburzenie nie spełnia kryteriów dla żarłoczności psychicznej (bulimia nervosa): nawracające epizody przejadania się, w których w krótkim okresie czasu spożywane są duże ilości pokarmu i utrzymywanie koncentracji na jedzeniu.
Jeśli Twoja koleżanka spełnia powyższe warunki koniecznie powiadom o tym najbliższe jej osoby. Pamiętaj, że anoreksja jest chorobą, która w najgorszym wypadku może być śmiertelna. Twoja interwencja może być bardzo istotna dla stanu jej zdrowia.
Pozdrawiam serdecznie,
Marika Wrońska
psycholog
- Zaloguj się by odpowiadać
Czekam aż koleżanka wróci z wakacji, ja zostałam na lato w akademiku i ona też, tylko teraz jest od jakiegoś czasu nad morzem
Tak naprawdę to czekam z nadzieją, ze przytyła i nie będę musiała poruszać tego tematu.
Co kilka dni do siebie dzwonimy, ale to zbyt poważne, żeby pytać przez telefon, a z resztą ona się bardzo denerwuje kiedy ktoś zapyta, co dziś jadła albo czemu jest taka chuda.
Będę Was informować na bieżąco, na razie czekam.
- Zaloguj się by odpowiadać
Na ten temat:
Wiedza użytkowników:
Okiem psychologa
- Zarejestruj się / Zaloguj się by móc dodawać wpisy do tej grupy.
Witam,
wydaje mi się, że moja bliska koleżanka ma problem z jedzeniem. Od pewnego czasu nie jada w towarzystwie, a jeśli już to raczej wszystko rozgrzebuje na talerzu i zostawia.
Bardzo schudła, ale dużo ćwiczy, więc to może być przyczyną. Mieszkamy razem w akademiku, więc widzę ją codziennie i zaczynam się martwić.
Rozmawiałyśmy kiedyś o anoreksji, chciałabym jej jakoś delikatnie zasugerować, że powinna pójść do lekarza, ale nie chciałabym jej urazić.
Jak powinnam ją o to zagadnąć?
---------------------
Reklama - czytaj dalej poniżej