Jasne! Jakby mój mąż robił sobie maratony z jakimiś głupimi filmami to bym mu też robiła awantury ;-) Ciekawa jestem ile czasu poświęcasz na swoje hobby. Grunt to umiar. Pozwoliłabym na oglądanie filmów tego typu gdyby to nie zajmowało mojemu partnerowi zbyt dużo czasu, ale gdyby przesadzał to bym się nieźle wkurzała;)

Posiadanie hobby jest wyznacznikiem pewnej dojrzałości psychicznej. Wielu znawców i badaczy osobowości wymienia posiadanie konkretnych zainteresowań (i oczywiści rozwijanie ich) wsród kryteriów dojrzałej osobowości. Problematyczne natomiast mogą tu być przedmiot zainteresowania oraz sposoby, w jakie się owo hobby realizuje. O przedmiotach nie ma się co zbyt długo rozwodzić, jako że każdy mniej więcej rozumie, w czym rzecz - nie jest np. dojrzałe zaiteresowanie 40-latki lalkami (nie mam tu na myśli okazów kolekcjonerskich, ale zwykłe) czy 50-lartka nowinkami z obszaru resoraków. Bardziej problematyczny okazuje się czesto sposób realizowania zainteresowań. O niedojrzałości można mówić, gdy zainteresowanie stawiane jest ponad codzienne obowiązki, związane z funkcjonowaniem w rodzinie, społeczeństwie, zawodzie, itd. Kolejna sprawa to wspomniany wyżej czas, jaki poświęca się pasji. Osoby niedojrzałe poświęcają swoim pasjom zwykle zbyt wiele czasu. Nie ma jednak jednego kryterium, ile tego czasu to już za dużo, a ile to jeszcze norma. Zawsze jest to kwestia indywidualna i rozpatrywana w odniesieniu do konkretnej sytuacji.
Odpowiadając Tobie Daniello, maraton filmowy co 2 tygodnie w dni wolne od pracy to w sam raz. Także kolekcjonowanie gadżetów związanych ze Star Wars nie świadczy o niedojrzałości pod warunkiem, że nie zakupujesz ich za ostatnie pieniądze.