To zazwyczaj łagodna postać nowotworu skóry, niedająca przerzutów do węzłów chłonnych. Pojawia się u osób starszych, głównie narażonych na duże nasłonecznienie.

Rak podstawnokomórkowy (BCC) jest to najczęstsza postać nowotworów skóry. Rozwija się powoli i na ogół nie daje przerzutów. Czynnikami wyzwalającymi mogą być promienie słoneczne, stąd znacznie częstsze występowanie raków w krajach o dużym nasłonecznieniu i u osób o bardzo jasnej delikatnej skórze. Istnieje także pewna predyspozycja rodzinna do wystąpienia raka podstawnokomórkowego.

Rozwój choroby

BCC występuje w starszym wieku, u młodszych osób jest rzadki, nie spotyka się go u dzieci. Najczęściej nowotwór przybiera postać niewielkiego guzka otoczonego perłowatym wałem. Jest to guzkowa odmiana BCC. Zmiana powoli się powiększa, krwawi przy lekkim zadrapaniu lub stale sączy się z niej płyn. Zmiany mogą ulegać wrzodzeniu na powierzchni. Często ten typ BCC umiejscawia się na skórze twarzy. Odmiana wrzodziejąca raka podstawnokomórkowego może drążyć głęboko, niszcząc mięśnie i kości. Rak podstawnokomórkowy bardzo rzadko daje przerzuty do węzłów chłonnych.

Diagnostyka i leczenie

Rozpoznanie raka podstawnokomórkowego można postawić na podstawie charakterystycznych objawów i przeprowadzeniu badania histologicznego materiału pobranego ze zmienionego miejsca. Leczeniem BCC jest usunięcie chirurgiczne bądź laserowe zmiany lub też jej zamrożenie ciekłym azotem. Zmiany drobne i powierzchowne można smarować maściami zawierającymi leki pobudzające odpowiedź immunologiczną organizmu. W przypadku dużych nowotworów, które umiejscowione są w miejscach uniemożliwiających inne postępowanie, stosuje się naświetlania promieniami Roentgena.