Warto nauczyć się dostrzegać moment, w którym twoja cierpliwość zmierza ku wyczerpaniu, a wybuch agresji wobec dziecka jest coraz bliżej. Taka umiejętność sprawi, że znajdziesz w sobie siłę, by zareagować wobec dziecka inaczej, niż klapsem. Gdy czujesz, że kres twojej cierpliwości zbliża się nieubłagalnie, możesz wyjść do drugiego pomieszczenia, gdzie poczekasz do momentu wyciszenia i opadnięcia silnych emocji. Spróbuj np. policzyć do stu, a gdy poczujesz, że wybuch znów jest daleko, możesz powrócić do dziecka i wytłumaczyć, dlaczego nie powinno np. rozlewać mleka po podłodze.  

Możesz przypuszczać, że dziecko po prostu robi ci na złość, ponieważ wiele razy prosiłaś je, by nie rozlewało napoju na dywan. Najpewniej jednak ono nie zrozumiało, dlaczego to jest zakazane i dlaczego się na nie złościmy. Aby dane zachowanie się nie powtarzało, dziecko musi zrozumieć Twoje argumenty. Mów prostymi krótkimi komunikatami, uwzględniając również swoje emocje ? jak Ty się czujesz, gdy dziecko rozlewa mleko na podłogę. Jeśli dodatkowo pomoże Ci posprzątać to, co rozlało, poniesie konsekwencje, które bezpośrednio wynikają z jego zachowania. Klaps nie jest karą powiązaną z niepożądanym zachowaniem. Nie wskaże też argumentów, dlaczego nie powinno się czegoś robić. Będzie jedynie przykrą i bolesną informacją o zakazie.

Kiedy złość przeminie, spróbuj spojrzeć na daną sytuację z perspektywy Twojego dziecka. Dostrzeż powody jego fascynacji, gdy wyrwało rośliny z doniczki oraz co je tak pochłonęło, że nie pomyślało, iż siedząc na parapecie może wypaść za okno. Dzieci dopiero uczą się świata, a nie mając tylu doświadczeń, co dorośli nie potrafią jeszcze przewidywać konsekwencji swojego zachowania.  Kiedy popatrzysz ich oczami, łatwiej będzie Ci znaleźć w sobie siłę i cierpliwość.

Pomocne w takich trudnych momentach są wcześniej ustalone zasady. Aby były skuteczne muszą być jasne i zrozumiałe dla dziecka. Pozwolą one dziecku lepiej rozumieć świat.

Kary najbardziej efektywne w wychowaniu to te, które są bezpośrednio powiązane z przyczyną ich wystąpienia  (gdy dziecko zaniedbuje odrabianie lekcji przez komputer, odebranie komputera na kilka godzin będzie najbardziej skuteczne, posprzątanie przez dziecko tego, czym nabrudziło, czy odkupienie za własne kieszonkowe książki, którą dziecko w złości zniszczyło).

W swoich karach nie bądź nader surowy, ale pamiętaj o konsekwencji. Ważne by były one również adekwatne do wieku i przewinienia. Szczere przeprosiny prosto z serca powinny być wystarczającym powodem, by przestać się na dziecko gniewać.  

Marika Wrońska
Psycholog