Hmmm, a ja jestem ciekawa co byście zrobili na miejscu tych par, które przez kilkanaście lat starają się o dziecko. Potem długie procedury adopcyjne, wyciągnięcie jakiegoś szczegółu, który ją uniemozliwia i wtedy adopcja ze wskazaniem to jedyny sposób, żeby przelać miłość na maluszka. Dlatego ja nie potępiam takich osób. Nie potępiam też matek tych dzieci, które po prostu nie chcą, żeby ich dzieci spędziły kilka lat w domu dziecka.

A ja słyszałam taką sytuację, że matka oddała córkę wskazanym rodzicom. Po kilku latach odnalazła ich, zaczęła nachodzić, grozić, chciała odzyskać dziecko, powiedziała maluszkowi, że jest jego prawdziwą mamą, a tamta mu ją zabrała.
Ja jestem przeciw- nie ma zachowanej anonimowości. Ja bym nie chciała żyć w strachu, że któregoś dnia prawdziwa matka zabierze mi dziecko...

A ja jestem za- ale pod jednym warunkiem- jeśli jest to adopcja wśród członków rodziny. Adopcja ze wskazaniem, w której uczestniczą obce osoby- jak dla mnie za duże ryzyko dla dziecka. Nie da się ocenić czy ta rodzina jest normalna, czy np. nie szukają dziecka tylko po to by ratować rozpadające się małżeństwo, czy to nie daj Boże pedofile. Często to młode kobiety oddają dzieci, u nich intuicja nie jest jeszcze wykształcona, mogą się mylić, a konsekwencje poniesie tylko i wyłącznie niewinne dziecko.

to się zastanów Amelko czy ty potrafiłabyś to zrobić?
Jesteś w ciąży, nie możesz zatrzymać dziecka przy sobie, bo jesteś sama, bez pieniędzy. I wyobraź sobie, że decydujesz się oddać TWOJE dziecko obcym ludziom. Obcym, bo w kilka miesięcy ich nie poznasz, nie siedzisz z nimi non stop, nie wiesz czy nie biorą leków, narkotyków, nie piją... Jestem ciekawa czy byłabyś w stanie podjąć takie ryzyko, wiedząc, że w domu dziecka ma tak naprawdę duże szanse na pójście do normalnej, kochającej, sprawdzonej rodziny. I jestem ciekawa czy nie zastanawiałabyś się czy w danym momencie twoi wybrani rodzice nie robią krzywdy twojemu dziecku.

Wszystkie noworodki, które zostały przekazane do anonimowej adopcji tzn rodzice podpisali blankietowe zrzeczenie praw  trafiają do rodziny adopcyjnej po upływie ustawowej "karencji" dla matki na ewentualną zmianę decyzji, a to jest dokładnie od urodzenia  dziecka 6 tygodni.

Tylko jeśli dziecko jest porzucone np na śmietniku i dane personalne rodziców są nieznane to procedury trwają dużej, ale... prawie się nie zdarza, by sądy przeciągały to ponad pół roku, dzieci trafiją do ośrodków preadopcyjnych, pogotowi rodzinnych lub rodzin zastępczych i natychmiast po uregulowaniu sytuacji prawnej idą do rodziny adopcyjnej.

Kto wymyśla takie historie, że dzieci po dwa lata siedzą w Domach Dziecka?

W Polsce tyle osób chce adoptować dzieci, że rozchodzą się "na pniu" :)

Tylko matka nieodpowiedzialna lub zainteresowana otrzymaniem kasy za dziecko przekaże je ludziom z ogłoszenia/polecenia przez pośrednika "adopcyjnego"  do adopcji ze wskazaniem.

Jeśli ktoś nie może dostać kwalifikacji z Ośrodka Adopcyjnego - to zwykle są ku temu ważne powody, przecież wymagania dla rodziców adopcyjnych nie są jakieś kosmiczne - po prostu porządni, zdrowi psychicznie/fizycznie ludzie, w stabilnym związku i o odpowiednich warunkach i predyspozycjach.

W Polsce wymagania są mniejsze niż w wielu innych krajach Europy.

A że ktoś chce obejść procedury, bo już nie ma cierpliwości czekać na dziecko? Ciekawe czy będzie potem miał cierpliwość dla dziecka...

Ja nie chciałabym dziecka z adopcji ze wskazaniem i uważam, że powinno to być nielegalne.

Nowy projekt ustawy o pieczy zastępczej, która będzie regulowała także kwestie adopcji zresztą do tego zmierza - wszyscy adoptujący dziecko będą musieli mieć kwalifikacje z Ośrodków Adopcyjnych, nie bedzie można tego "obejść".