Nowotwory tarczycy są najczęstszymi nowotworami układu dokrewnego odpowiadającego za wydzielanie i odpowiednią regulację hormonów w organizmie. Rak ten występuje częściej u kobiet. Czynnikami sprzyjającymi pojawieniu się nowotworu są uwarunkowania genetyczne oraz promieniowanie jonizujące.

Ze wszystkich postaci raka tarczycy wykrytych badaniami tylko 25 proc. wywołuje zauważalne dolegliwości. U chorych stwierdza się powiększenie tarczycy wraz z szybko rosnącymi guzkami tzw. wole guzkowe. Późnymi objawami choroby są: twarde wole o nierównej powierzchni i nie dające się przesunąć względem skóry, powiększenie węzłów chłonnych szyi lub okolicy nad obojczykiem, długo utrzymująca się chrypka, zespół Hornera (opadnięcie powieki, zwężenie źrenicy oka). Osoba z nowotworem tarczyc odczuwa bóle szyi, ucha, tylnej części głowy. Ma także problemy z połykaniem.

Rak tarczycy rozprzestrzenia się między innymi drogą krwi dając przerzuty do płuc i kości. Inna postać nowotworu przemieszcza się w naczyniach chłonnych przenosząc raka do węzłów chłonnych.

Nowotworami, które najczęściej dają przerzuty do tarczycy są rak jajników, piersi, płuc, czerniak złośliwy. Stany przedrakowe to wole guzowate, pojedynczy gruczolak, przebytwa w dzieciństwie radioterapia, uprzednio istniejąca nadczynność tarczycy. Zaniepokoić nas powinny nadczynność bądź niedoczynność gruczołu. Podstawą rozpoznania raka jest zawsze badanie tkanek pobranych z gruczołu.